5 años de blog

Madre mía, 5 años ya… ¡Me parece increíble! Recuerdo perfectamente a la Esther tecleando en google «tutorial para etiquetas de blogpost» como si fuera ayer. Si me hubieran dicho que algún día eso se convertiría en mi trabajo me hubiera reído a carcajadas.

En estos cinco años he aprendido muchísimo. He hecho un master acelerado de copywritting, marketing y económicas. He sido mi propia jefa, becaria, secretaria, informática y gestora. Ha habido momentos de todo: de disfrutar al 100% de lo que me estaba pasando y momentos de estar delante del ordenador y desear cerrar el chiringuito. Siempre os he contado que todo esto empezó con el único fin de poder conciliar mi vida laboral y familiar en un país que no nos lo pone nada fácil.

No sé hasta cuando estaré aquí, o mejor dicho, con qué intensidad e interés escribiré detrás de la pantalla; pero lo que sí que sé es que he descubierto una faceta en mi que no sabía que existía. Nunca me planteé estar fuera de las aulas, yo ya era feliz. Pero el nacimiento de mi primera hija me empujó a salir de la zona de confort y descubrí que también podía ser feliz de otras maneras. 

Ya sabéis que para que esto se sostenga tiene que haber alguien que lo financie. Alguien que pague las horas que se invierten en pensar contenido nuevo, hacerlo, fotografiarlo, escribirlo y saber llegar a la gente que le interesa. Eso es básicamente lo que separa los blogs/perfiles de instagram/canales de YouTube, etc de un hobby a un trabajo.

Compaginar ambas cosas y encontrar el equilibrio es complicado. A mi me encanta sentarme a escribir, contar y compartir mis experiencias como madre, conectar con gente que siente y vive lo mismo que yo. Me encanta trabajar con las manos y mostrarlo. Del mismo modo que me gusta buscar en la infinidad de internet y sorprenderme con la cantidad de cosas que tenemos por aprender y hacer. Y cuando me llegan ofertas que funden ambos intereses es genial; y hacen que esto pueda seguir existiendo. 

«El problema» llega cuando todo el trabajo que os he descrito anteriormente, más el «machaca y mecánico»: contestar mails, llegar a acuerdos, firmar y hacer papeleo se hace tan grande que sientes que no llegas. Y no llegas porque evidentemente priorizas tu papel como madre, ya que es ese el motivo por el cuál decidí apostar por este trabajo.

Entonces llega esa horrible sensación de ansiedad de que no llegas a nada, que estás a medias en todo. Que estás trabajando pero haciendo mucho menos de lo que podrías ofrecer, que te equivocas… Pero sobre todo, que en tu papel de madre te ves desbordada, que no estás presente, que la linea entre el trabajo y maternar se difumina… Y se convierte en una pesadilla.

A todo ello, se le suma el cansancio de criar y no dormir; y con ello una creatividad que se esfuma entre tanto estrés. 

Hace 5 años abrí el blog y descubrí que podía manejar más fácilmente lo que quería y me hacía feliz. Que podía vivir intensamente una maternidad que me chutaba de energía y que me hacía sentir más viva que nunca. Lo que no sabía es que conseguir que fuera un trabajo con éxito me traería momentos que me llevaran a sentir completamente lo contrario.

Ha sido un año muy duro, no os voy a engañar. Viendo como la lista de ideas se quedaban en listas. Viendo como no era capaz de llegar a los objetivos que me marcaba cada mes, y lo peor de todo, viendo como esa angustia estaba haciendo que dejara de disfrutar de mis hijas. Decidí cerrar el blog 2 meses en verano y limitar las publicaciones patrocinadas en IG lo justo para quedar en positivo. Y a la vez, aceptar las consecuencias de hacerlo: ver como te vas haciendo pequeña e invisible cuando no estás esclava haciendo girar la rueda. Fue duro pero estaba convencida de que era el camino que quería coger.

Ahora sé que  que Blomma no tirara hacia adelante fue una señal, incluso un regalo. Porque viendo cómo termino el año hubiera sido imposible llevarlo a cabo. Los últimos meses de 2019 han sido muy cansados. Dedicando las 12 horas del día 100% a mis hijas (una nueva adaptación escolar, un bebé que empieza a caminar, a dejar de dormir siestas y a reclamar su parte del pastel), una casa que tirar adelante y un escritorio al que me sentaba a las 9 de la noche sin saber por dónde empezar. De fines de semana en exclusiva trabajando y moviendo a toda una familia para poder llevarlo a cabo.

Me he sentido mal por la responsabilidad que conlleva estar aquí, por no poder seguir el ritmo de publicaciones del blog, por no poder escribir los posts que tanto me pedís y por no poder ofrecer a este trabajo todo lo que se merece. A finales de 2019 decidí que así no quería seguir, y que era necesario actuar para volver a sentir que era yo la que dominaba la situación y no al revés.

Y en estas me encuentro. Todavía no tengo muy claro cómo voy a hacerlo, pero tengo claro que necesito un cambio. El tsunami de cariño que me disteis ayer en Instagram me sirvió para darme cuenta que sois muchas las que amáis este blog tanto como yo y que encontráis en él una gran fuente de respuestas e inspiración.

Tengo ganas de volver a escribir con una sonrisa en la cara, y no con una mirada pegada al vigila bebés. Tengo ganas de volver a crear y compartir con vosotras en paso a paso. De daros ideas, recursos y recuperar la complicidad con vosotras. De disfrutar de mi trabajo y de callar esa vocecita que me dice «venga, venga que no llegas».

Pero sobre todo quiero agradeceros el haber seguido aquí, al pie del cañón. Ver que las entradas en el blog seguían entrando diariamente aunque no hubiera contenido nuevo ha sido sin duda el botón que me ha dicho: «¡Esther esto tiene que seguir en marcha!«

Celebro un quinto año un tanto agridulce pero haré todo lo posible para que este 2020, esta nueva década, sea un gran año para el blog y para que puedan volver a salir a flote los proyectos que se quedaron en el tintero.

Muchas gracias por haber llegado hasta aquí, muchas gracias por cada comentario, por cada corazón y por cada minuto que habéis pasado navegando en este blog.

¡GRACIAS!

25 Comentarios

  1. Ana enero 9, 2020 - 10:48 am

    Gracias a ti Esther! Aunque no lo creas, nos inspiras a muchas que vemos en ti un ejemplo en muchos aspectos, como madre, emprendedora etc.

  2. Vero enero 9, 2020 - 11:07 am

    Moltes ànims Esther !!! De vegades cal anar enrere per poder anar endavant !!!
    Aquí t’esperarem cada Blòg cada foto cada públicacio amb les mateixes ganes que sempre !!!
    Grafies els teus blog i el teu insta he entès aquesta segona maternitat d’una manera molt mes sana i sobretot molt mes feliç!!

    Una forta abraçada !!!

  3. Miriam enero 9, 2020 - 11:10 am

    Gracias a ti por compartir! Y animarte a seguir inspirandonos! Felicidades!!

  4. Harmonie enero 9, 2020 - 11:17 am

    Esther !!! Hay etapas, hay tiempo para todo ! Tu haces lo que haces y lo haces muy bien. La gente que te sigue te conoce ya un poco y te seguirá leyendo sea cual sea tus proyectos de la nueva decada ! Las madres lo tenemos complicado porqué queremos tener hijos cuando somos jovenes, el primero y no lo vamos a dejar solo y que juguaran más juntos si están cerca en edades y ya llegua otro peque… y al mismo momento queremos seguir con proyectos y vida profesional, consolidar y desarollar y por lo mucho que la pareja está compartiendolo todo con nosotros, nosotras hemos de estar presente y consciente en todos los aspectos de la vida cotidiana ! Pero todo pasa, la vida son cicles y también nos hace crecer de entender que no podemos hacerlo todo al mismo momento, no es un NO sino un TODAVIA NO y esto lo cambia todo 🙂 Anims i petons !

  5. Lou enero 9, 2020 - 11:51 am

    A mi me encanta tu blog y tu instagram me trasmite paz. Poc a poc i amb bona lletra, y lograrás compaginarlo todo. 🙂 El equilibrio es siempre tan difícil… Mucho ánimo.

  6. Esther enero 9, 2020 - 12:01 pm

    Mucho ánimo Esther! Tú puedes! Y como en todo hay épocas mejores y otras peores.

    Estamos aquí para apoyarte y seguir formando parte de este proyecto tan bonito. Las gracias debemos de dártelas a ti por hacer algo tan inspirador.
    A por todas!

  7. Natalia Orjuela enero 9, 2020 - 1:37 pm

    Mujer pero si que eres valiente!!!

  8. Carla enero 9, 2020 - 1:38 pm

    Felicitats! Per molts més, però al teu ritme, només al teu!

  9. Laia enero 9, 2020 - 2:18 pm

    Endevant campiona! Ets una crack!

  10. Aguamarina enero 9, 2020 - 2:59 pm

    Ay Esther, te entiendo tanto! Trabajar en casa con tus peques puede parecer una maravilla pero es lo más difícil que he hecho nunca en mi vida, son dos energías tan incompatibles… La buena noticia es que si intentas fluir con lo que te van permitiendo las circunstancias, sin autoexigirte, todo se va colocando y es algo más fácil. Muchos ánimos y gracias por todo lo que haces y nos aportas! Un abrazo enorme

  11. Anna enero 9, 2020 - 3:10 pm

    Segur que trobes la manera! La majoria de gent que et seguim entenem la teva preocupació, i segurament estem en la mateixa situació! Vols arribar a tot, però et quedes a mig camí! Potser es que volem arribar a masses coses, i potser ens hauriem de centrar en poques i en les importants.
    Crec que expliques la maternitat com realment és! Amb imperfeccions, però la realitat! Mentres siguis tu mateixa, la gent et seguirà

  12. Marisa enero 9, 2020 - 3:31 pm

    Una pregunta … y si no llegas, que? Las que estamos aquí detrás te damos vacaciones cuando las necesites. Te quitamos peso de las espaldas si no escribes a diario. Te perdonamos si no nos quieres contar tu último viaje familiar. Date tiempo, nosotras te lo damos todo!
    Un beso!

  13. Laura enero 9, 2020 - 3:43 pm

    Ànims!! Els blogs han de persistir, tenen la màgia que ha perdut IG, és un gust poder-te llegir!! Petons

  14. Raquel enero 9, 2020 - 4:22 pm

    Lo importante es que tu paz volverá y tu inspiración con ella , a mi me ha psado igual , al ? con las niñas y el cansancio no me deja pensar pero creo que recuperaré porque todo vuelve cuando tiene que volver , no antes. Un beso

  15. thehappinesstrip enero 9, 2020 - 6:58 pm

    Sí, totalment d’acord amb tots els cometaris. El blog té màgia i IG està cada vegada més plè de publicitat, que s’entén eh… Heu de viure d’això… Però t’envio ànims i desitjo que segueixis endavant, sobretot amb la part de manualitats, creativitat y idees boniques, que crec que és una de les coses que més t’apassionen… petons!

  16. Helena enero 9, 2020 - 7:25 pm

    Facis el q facis seguirem al teu costat,l’ essència la poses tu!

  17. Iratxe enero 9, 2020 - 9:04 pm

    ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

  18. Sandra enero 9, 2020 - 9:52 pm

    Me encanta lo que haces, se nota el cariño y la dedicación. Decidas lo que decidas seguro que será lo mejor para ti y tu familia. Anims!

  19. Marta enero 9, 2020 - 10:02 pm

    Molts ànims Esther! Jo també sóc bimare de 2 que es porten 2a4m, i la petita amb 17m… no veig la llum al final del túnel. Estic esgotada físicament, i mentalment no rendim igual.
    Els teus posts més personals són els q ens fan veure a les altres que el que ens passa és normal. Si això et pot servir d’alguna cosa, t’animo a que continuis! Ho fas molt bé!!

  20. Merywave enero 9, 2020 - 10:54 pm

    La sinceritat amb que escrius sempre s’agraeix, i més en aquest “mundillo impostat” de les xarxes socials.
    Moltes feicitats pel 5è any i ànims amb el repte, estic segura que trobaràs la forma de fer allò que t’agrada i et fa feliç gaudint de la teva familia al màxim.
    Una abraçada
    Pd: jo et vaig començar a seguir a finals del 2018, així que ja veus, un any díficil però a mi m’has enganxat☺️

  21. Karle enero 10, 2020 - 1:03 am

    Esther, la vida es así! Con cimas y valles! Lo
    Qué más me gusta de ti, es tu sencillez, sinceridad y buen gusto! Tu talento y creatividad…
    La verdad que no tiene que ser nada fácil porque la línea es muy delgada… Te admiro y respeto por todo ello! ?

  22. Pilar enero 10, 2020 - 3:40 am

    ❤️

  23. Neus enero 10, 2020 - 11:37 am

    A tu bonica! Tot el que dius és molt maco i molt de veritat i t’has de sentir orgullos del què has i com ho has fet! Força!

  24. Maria enero 10, 2020 - 12:04 pm

    Llevo ya algo más de dos años siguiéndote , desde que fui madre y te encontré una de tantas noches en vela … a día de hoy sigo encontrando contenido en tu blog que me interesa y seguro que seguiré haciéndolo! Muchas gracias por todo y en este lado esperaremos que esté 2020 encuentres ese “equilibrio” que te siga haciendo feliz. Un beso fuerte

  25. María enero 17, 2020 - 6:52 pm

    Solo puedo decir que tu blog me encanta, que me ha servido muchas veces de inspiración y que me gusta leerte Esther! Sigue teniendo esa actitud positiva, es normal pensar en el no llegó, pero a toda madre se le pasa por la cabeza mil veces al día… yo te he considerado siempre muy valiente por emprender esta gran aventura! En fin, se tu misma y elige lo que te haga sentir bien. Por aquí estaremos! Cuando podamos pasarnos claro. Un besazo!!

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.