¡Cumplimos 2 años!

Hace tiempo que no me ponía delante del ordenador, con mi tacita de rooibos y dejaba ir mis pensamientos en este rincón 2.0 al que tengo tanto cariño. 

Bien, hoy la ocasión lo merece: hace dos años abría las puertas de mi blog con muchísima ilusión. Muchas me habéis preguntado por qué empecé, qué me llevó a abrir un blog… Y pienso que una buena manera de celebrar este mes de aniversario sería empezando por el principio: cómo empezó todo. 

El 2013 fue un año muy especial para mi ya que lo destiné prácticamente a la preparación de nuestra boda. El amore y yo nos encargamos prácticamente de todos los detalles de nuestro gran día, así que podéis imaginaros la ilusión con la que vivimos la boda. Tanto fue así que mucha gente me comentaba por qué no me animaba a escribir y mostrar todo lo que habíamos hecho. Durante ese año me fue completamente imposible, no daba para más y sobre todo mi cabeza no estaba por la labor. 

Pasada la boda, y con las espectaculares fotos de Norma Grau, fueron muchos blogs y revistas de bodas que la publicaron. Mi relación con Núria de Masia La Garriga traspasó  la mera relación de cliente y empezamos una bonita amistad y a colaborar juntas en su blog de boda para ofrecer a las novias la posibilidad de hacer su boda «más handmade».

Tanto fue así que me animé a abrir mi propio blog y compartir todas las cosas que me gustaban. Además el Amore empezó a viajar y encontré en el blog mi compañero de aventuras perfecto en los días de invierno que se me hacían eternos. 

Y así empezó todo.

Evidentemente el blog no es el mismo que el que empezó en enero de 2015. Por supuesto, ha ido cambiando a medida que yo también lo he hecho. Las bodas han ido perdiendo más notoriedad para dejar paso a los DIY’s de decoración, recetas y desde hace un añito a temas más relacionados con el mundo maternity.

No todo ha sido el blog. Como ya sabréis, este blog siempre ha estado apadrinado y apoyado por todas las que desde hace tanto tiempo me seguís en Instagram. Como yo digo, ha sido un caldito que se ha ido haciendo poquito a poco (fent xup-xup como decimos por aquí). Muchas veces me han preguntado cómo lo he hecho para conseguir tantos seguidores, y mi repuesta siempre ha sido la misma: ¡sin buscarlo!

Como os he dicho, este blog e Instagram nació de la necesidad de compartir mis pasiones, de devolver la inspiración que tantos blogs y pinterests me habían ayudado a organizar mi boda. Y eso, gustó. Y poco a poco, la familia se iba haciendo más grande y más… y un día te das cuenta que lo que escribes lo leen miles de personas, y que a esas personas les sirves de inspiración y que te envían mails enseñando lo que han creado, o pidiéndote consejo.

Como todo, ha tenido sus momentos buenos y los no tan buenos. Tener un blog de manera activa requiere muchísimo tiempo, y a finales de 2015 me era imposible seguir el ritmo de publicaciones… En enero de 2016 mi propósito fue reactivarlo. Parecía una locura, a punto de explotar y queriendo seguir en el blog. A algunas les da por la limpieza compulsiva y a mi me dio por ponerme a escribir. (Yo creo que al amore le hubiera gustado más que me diera por lo primero… )

Siempre he dicho que para mi el blog fue una vía de escape, un canal dónde expresar todo lo que me estaba pasando. Os diré que los post más visitados de mi blog son los relacionados con el posparto, embarazo y el parto. Sin duda, los más personales. Cuando nació Valentina y todo mi mundo cambió no lo hizo precisamente de la manera que yo pensaba; fue realmente duro, muy duro. No entendía cómo a mi no me pasaba lo que aquellas cuentas de Instagram y blogs, no entendía porqué a mi no me pasaban los meses volando, porque no me sentía en el mejor momento de mi vida… ¿qué estaba haciendo mal? NADA 

Así que decidí contar lo que realmente me pasaba, lo duro que se me estaba haciendo. Para mi fue una terapia enorme y para algunas de vosotras al leerlo os sentisteis muy identificadas.

Sin duda el nacimiento de Valentina hizo que llegaran muchas seguidoras/mamis nuevas. Pero soy consciente que este blog (e Instagram) es un binomio muy fuerte de maternity y decoración. Y eso es lo que me gusta, ya que no sólo me considero madre, si no que también soy amante de la decoración, de los DIY’s y del amore, ¡por supuesto! 

Que por estos lares haya más gente ha hecho también que se fijaran en mi marcas con el objetivo de colaborar conjuntamente y promocionar productos y servicios. He de confesaros que en un primer momento me impacto muchísimo: ¿yo? ¿en serio? Me daba un vértigo enorme, y no sabía si estaría a la altura. Pero ha sido todo súper natural, nunca he querido engañar a nadie, siempre he ido con la verdad por delante y me he mantenido fiel a mis principio y valores. Nunca he trabajado ni mostrado cosas en las que yo no confiaría. 

Gracias a ello, he tenido la posibilidad de conocer a personas y proyectos increíbles, como Jugaia, Stokke, Auténtico Chalk Paint o Ikea! La otra cara de la moneda, tengo que confesaros que también es dura. Estar expuesto a miles de personas, hace que, en proporción, te vea más gente maleducada y que haya comentarios muy desafortunados que aunque no me hagan dudar ni un segundo en lo que hago, afectan y no sientan bien.

Aún así, miro estos dos años y el balance es positivo. Me siento muy orgullosa de todo lo que conseguido: una nueva imagen por parte de Pebre Negre que me tiene enamorada, un blog con 2 publicaciones semanales que me llena muchísimo y un público muy muy agradecido, así que muchísimas gracias por tanto cariño estos dos años. 

Aunque ahora me cuesta seguir un poco el ritmo de Instagram, siempre hay cuentas que se repiten, que siempre comentan, que te dan su like… y son cuentas que hace mucho tiempo que están allí y eso se agradece. Personas (generalmente chicas) que me seguís desde que éramos «solterillos» y vivíamos en nuestro mini piso de alquiler. Que habéis visto los preparativos de nuestra boda, la boda, la mudanza, la decoración del piso, el embarazo, mi maternidad… GRACIAS. GRACIAS POR ESTAR SIEMPRE AQUÍ. Y a las que acabáis de llegar y os habéis encontrado algo que os ha echo quedaros millones de gracias por escogernos entre tantos y tantos blogs. 

No me gustaría acabar este post sin darle las gracias a mi otra mitad, el que no es tan visible pero esta al pie del cañón en este blog. Gracias por estar siempre ahí, por ser la persona que más cree y confía en mi. Por ayudarme y hacer las mil y unas para que consiga tener los posts preparados, por acompañarme a todos los saraos, por inspirarme tanto, por ayudarme en mis DIY’s, por ser mi fotógrafo, mi estilista y mi secretario. Gracias por quererme tanto y apoyarme en todas mis locuras. 

Fotografía de Norma Grau

Y a todos vosotros muchísimas gracias ya que aunque suene tópico, todo esto no hubiera pasado si no estuvierais al otro lado de la pantalla leyéndome. Este mes será un gran mes de segundo aniversario. Poco a poco os iré contando todas las sorpresas y novedades que tengo preparadas. Estoy segura que os encantarán tanto como a mi prepararlas. Como siempre, ¡muchas gracias por estar ahí!

¡¡Felices dos!!

 

 

 

20 Comentarios

  1. Txell enero 9, 2017 - 10:19 pm

    Quin post més emotiu!!!! Preciós

    1. estoreta enero 10, 2017 - 9:37 am

      moltíssimes gràcies!!

  2. Mireia enero 10, 2017 - 10:05 am

    Enhorabona pels 2 anys. Ets adictiva ?. Una abraçada i endavant! De part d’una #noviasnormagrau egarense

  3. Fani enero 10, 2017 - 10:30 am

    Ets genial! Felicitats i per moltissims més!!!

  4. Carla enero 10, 2017 - 10:55 am

    Per molts anys més!

  5. Vanessa enero 10, 2017 - 8:33 pm

    Me he sentido muy identificada con la realidad del post embarazo y me he emocionado al volver a leer tu referencia hacia eso. No te haces una idea de lo que necesité encontrar gente que mostrara la realidad tal cual es, para saber que yo no era una mala madre y que mis sentimientos por esos días no eran más que los de cualquier mamá real. Gracias! Felicidades y besitos desde Uruguay.

    1. estoreta enero 11, 2017 - 7:44 pm

      Mucha gracias por tu comentario Vanessa, no estás sola! Ya ves que hay millones de realidades, tan distintas como nuestros bebés. Mucho animo, que la maternidad es muy bonita pero también muy dura. No dudes ni un segudno de que lo estás haciendo genial! un abrazo hasta Uruguay!

  6. Gemma enero 10, 2017 - 9:27 pm

    Què maco esther! ? Saps què? Jo em vaig posar de part el dia que vas penjar el post explicant el teu! Mentre l’estva llegint!!!
    Feliços dos anys i per molts més!

    1. estoreta enero 11, 2017 - 7:43 pm

      Ostres Gemma en serio!?? Què fort!!! Me’n alegro que t’agradin, moltes gràcies!!

  7. Núria enero 11, 2017 - 9:40 am

    Hola Estoreta! jo et vaig començar a seguir en una d’aquestes nits d’insomni en nèixer la meva petita Arlet, ara ja fa quasi 6 mesos… així que sóc de les va aparèixer tard! Però gràcies per teu blog i l’Instagram m’agrada molt (sobretot els que parles de DIY o experiències amb la Valentina, si és que es pot escollir)!

    1. estoreta enero 11, 2017 - 7:43 pm

      Hola Núria! Moltes gràcies pel teu comentari. Me’n alegro que t’hagis quedat encara que faci poc, i es clar que podeu proposar! De fet les estadístiques ja m’ho diuen que això és el que més us agrada 😉

  8. Aida enero 12, 2017 - 1:03 pm

    Te sigo desde hace poquito en Instagram, me enamoro la decoración de la habitación de Valentina y sin duda me va a servir de inspiración para cuando me ponga con la de mi pequeña Valeria.
    Había visitado tu página para ver el diseño de la misma pero este es el primer post que leo, y sin duda no será el último, me ha encantado tu historia.
    No sé cómo puedes publicar cada semana ?; sigue así y enhorabuena por los dos años.

    Un abrazo.

    1. estoreta enero 14, 2017 - 9:04 pm

      ooh! muchísimas gracias! Me alegro de que encuentres inspiración! un saludo y bienvenida!

  9. Judit enero 13, 2017 - 1:13 pm

    Moltes felicitats! El teu blog despren amor, pel que fas i el que et trobes, i això enganxa.
    Que siguin molts més!

    1. estoreta enero 14, 2017 - 9:03 pm

      moltíssimes gràcies!!

  10. Laura enero 13, 2017 - 1:21 pm

    Hola Esther! Jo també fa poc que et segueixo, però el teu blog m’ha encantat! Jo tmb em vaig casar al mateix lloc i vaig disfrutar molt preparant la boda ja que moltes coses tmb les vam fer nosaltres. I tmb tenim una nena! que ara ha fet 2 anys. Així que em quedo al teu blog!

    1. estoreta enero 14, 2017 - 9:03 pm

      ostres quina casualitat!!! me’n alegro molt quet’agradi, benvinguda!

  11. Núria enero 13, 2017 - 5:37 pm

    M’ha encantat el post i la foto del casament amb catiusques i camisa!! AUTÈNTICA!!!!

    1. estoreta enero 14, 2017 - 9:00 pm

      gràcies!!

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.